Soms mag je schrijven over je grootste hobby. Gisteren verscheen mijn column over ‘de ziel van SC Heerenveen’ in magazine Santos. Een opdracht van de Eredivisie CV. Onder de foto een fragment. Alle nostalgische momenten lees je hier.
“De bekerfinale van 1993, Ajax- sc Heerenveen, heeft sc Heerenveen groot en populair gemaakt in heel het land. Je voelde het gebeuren. Het was één groot feest. De Friese volksverhuizing ter land, ter zee en in de lucht. De bulderende rood-witte zee in de Kuip tegenover de nog grotere blauw-witte. De sympathie van de Ajax-fans voor de underdog uit de eerste divisie.
PSV met Romário en Kieft was in de kwartfinale al uitgeschakeld. Nu wachtten de toekomstige wereldsterren Bergkamp, Overmars, Davids, Van der Sar en Frank de Boer. Foppe de Haan tegen Louis van Gaal. Friese nuchterheid tegen Hollandse flair.
Het leek een droom toen de kleine Erik Regtop de 1-1 maakte. Maar Ajax bleek te sterk: 6-2. Alleen invaller Rodion Camataru – zijn koosnaam ‘Cammie’ stond op mijn rug – kon nog scoren.
Ook de Ajacieden beseften dat historie was geschreven. Ze liepen een ereronde in de shirts van Heerenveen. In het dorp brak ’s avonds een spontaan volksfeest uit toen de spelers het balkon van pizzeria Paolo beklommen.”
